Overzicht van onze lopende voorstellingen: 

Allerzielenconcerten 2019

Het programma voor dit jaar past weer heel goed in onze filosofie waarom we indertijd zijn gestart met de Allerzielenconcerten: muziekstukken laten horen, die een sfeer oproepen om even stil te kunnen staan bij het verlies van dierbaren maar ook om daar op een positieve manier mee om te gaan. 

Programma

Händel:        Concerto Grosso opus 6 nr. 2 in F groot

Poulenc:       Sonata pour flute et piano in een orkestratie door Lennox Berkeley   

                     van de gelijknamige fluitsonate, soliste: Wendy Hul                                              

Sibelius:       Valse Triste

Pauze

Dvorák:         Serenade opus 44 voor blazers, celli en contrabas

Algehele leiding: Manon Meijs

Zondag 24 november om 16u00 in de Kloosterbibliotheek in Wittem

Zaterdag 2 november 20u00 in de Sint Janskerk te Maastricht

Toelichting bij het programma:

George Frederic Händel (1685-1759) schreef in de herfst van 1739 in heel korte tijd een set van 12 Concerti Grossi, die samen met de Brandenburgse concerten van Bach worden gezien als absolute hoogtepunten van het barokrepertoire. Het Concerto Grosso is een 18e eeuwse concertvorm, waarbij een klein groepje instrumenten (concertino) concerteert tegenover een grotere groep (ripieno). Deze muziek van Händel is heel inventief qua structuur, ritme, frasering en kleuren en biedt een grote variatie aan heel verschillende gemoedstoestanden. Het is heerlijke muziek om te spelen en om naar te luisteren. ArkA speelt bij dit concert het Concerto Grosso Opus 6, nr. 2 in F groot met als delen: andante larghetto, allegro, larghetto andante en allegro ma non troppo.

Francis Poulenc (1899-1963) geldt als een van de belangrijkste 20e eeuwse componisten van Frankrijk, hij begon als autodidact te componeren en ontwikkelde zich later o.a. door aansluiting bij de Groupe des Six tot een componist met een heel eigen en originele stijl. Een van zijn bekendste stukken is de Sonata pour flute et piano. Hij schreef dit stuk in 1957 ter nagedachtenis aan Elisabeth Sprague Coolidge, een Amerikaanse beschermvrouwe en sponsor van nieuwe kamermuziek. Het stuk werd opgedragen aan de vermaarde Franse fluitist Jean-Pierre Rampal. Poulenc en Rampal gaven samen de eerste uitvoering tijdens het muziekfestival van Straatsburg in 1957. Het stuk bleek vanaf het begin een groot succes en is een heel goed voorbeeld van het belang van Poulenc als componist. Lennox Berkeley (1903-1989) was een bij ons weinig bekende, in Engeland geboren componist met  Franse voorouders. Waarschijnlijk daardoor had hij meer affiniteit met de muziek van Fauré, Ravel en Poulenc, dan met die van zijn Engelse tijdgenoten. Met Poulenc raakte hij ook goed bevriend en in de jaren zestig orkestreerde hij heel fraai Poulencs fluitsonate voor fluit en klein orkest. Een bewerking die ten onrechte heel weinig wordt uitgevoerd en bij dit concert wordt gespeeld door ArkA- fluitiste Wendy Hul. Net als bij de originele versie voor fluit en piano bestaat het werk uit drie delen: Allegro Malinconico, Assez Lent en Presto Giocoso.

Jean Sibelius (1865-1957) schreef in 1903 zijn bekende Valse Triste bij het door zijn zwager geschreven toneelstuk Kuolema (de dood). Het stuk gaat over een zoon bij het sterfbed van zijn moeder, als hij in slaap valt droomt hij dat zijn moeder haar bed uitstapt en langzaam begint te dansen. Bij de climax zwaait de deur open, op de drempel wacht de dood……..

Antonin Dvorák (1841-1904) schreef zijn  serenade in d klein, opus 44 voor blazers, cello en contrabas  in 1878 en deze werd in datzelfde jaar voor het eerst uitgevoerd in Praag onder leiding van de componist. Het eerste deel, moderato quasi marcia is een rustige mars met een voor Dvorák karakteristiek thema, dat we later in de finale nog eens terug zullen horen. Het tweede deel is een menuet, dat doet denken aan een langzame Tsjechische volksdans, de sousedská, het bijbehorende presto trio is krachtig en levendig met kenmerkende scherpe tegenritmes. Het andante behoort tot de hoogtepunten van het werk van Dvorak, schitterende melodielijnen, mooi ingebed in het geheel. Alle spelers krijgen uitgebreid de gelegenheid om zich te laten horen. De finale is een allegro molto dat in het midden wordt onderbroken door het moderato quasi tempo di marcia met het thema van het eerste deel. Dit laatste deel straalt vreugde en optimisme uit, een mooie positieve afsluiting van dit Allerzielenconcert.  

Fluitiste Wendy Hul. Op 8-jarige leeftijd begon Wendy haar fluitlessen bij Léon Joha aan de muziekschool van Maastricht. Na het afronden van haar D-examen stapte ze over naar het conservatorium van Maastricht, waar ze 2 jaar studeerde bij Jo Verboeket. Na haar VWO-examen besloot ze haar studie aan het conservatorium niet voort te zetten, maar bleef op hoog nivo als amateur fluit spelen. Ze is lid van verschillende Maastrichtse muziekverenigingen en studeerde nog een aantal jaren fluit bij Paul Theunissen. Wendy is vanaf de oprichting van ArkA Symfonie Orkest Maastricht in 2002 als amateur musicus actief betrokken geweest bij de meeste ArkA projecten. Naast ArkA speelt zij momenteel ook als fluitiste bij de Harmonie Wilhelmina in Wolder. 

-